Η αναγνώριση του λάθους είναι αρετή

Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, αλλά δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα, ότι “τόσες ομάδες που υπάρχουν στον ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να οργανώσουν δικό τους πρωτάθλημα” όπως έγραψε ένας καλός μου φίλος, που διαθέτει αστείρευτο χιούμορ. Τα γεγονότα του Σαββατοκύριακου έδειξαν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι το “κόμμα” της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ένα συνονθύλευμα και ότι τα εισαγωγικά είναι απαραίτητα, αν θέλουμε να έχουν οι λέξεις τη σημασία τους.

Έγραψα πρόσφατα κάτι για τον τσοπάνο που έδωσε την άδεια στο τσομπανόσκυλο να κάνει κουμάντο στο μαντρί και αυτό άρχισε να τρώει τα πρόβατα. Είναι αλήθεια ότι έχω χαρακτηρίσει πολλές φορές ως πολιτικό συνονθύλευμα αυτόν τον χώρο και κάποιοι έσπευσαν να μου αποδώσουν εμπάθεια και διάθεση υποτίμησης. Η θέση μου είναι πεντακάθαρη: η πολιτική είναι πολύ σοβαρό ζήτημα και δεν έχουν καμία θέση σε αυτή οι τσοπάνοι και τα τσοπανόσκυλα, όπως δεν έχουν και τα πρόβατα.

Η χώρα και η κοινωνία έχουν πολλά και σοβαρά προβλήματα που ζητάνε λύσεις. Αυτές δεν πρόκειται να βρεθούν με επικοινωνιακά τεχνάσματα και με συνθήματα, με λογικές καφενείου και με πρακτικές πεζοδρομίου. Η πολιτική σκηνή χρειάζεται σοβαρούς ανθρώπους και υπεύθυνα κόμματα, που καταθέτουν προτάσεις και σέβονται την εντολή των ψηφοφόρων, κάνοντας ό,τι αντιστοιχεί στον ρόλο που ανατέθηκε με τη λαϊκή ψήφο στο καθένα από αυτά.
Η απόλυτη κυριαρχία του Μητσοτάκη, που παίζει χωρίς αντίπαλο στην πολιτική σκηνή, δεν κάνει καλό ούτε στη χώρα ούτε στον ίδιο. Καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να είναι όσο σωστή πρέπει όταν δεν έχει μία ισχυρή αντιπολίτευση απέναντί της. Όχι κατ’ανάγκην ισχυρή σε εκλογικά ποσοστά και σε πλήθος βουλευτών, αλλά μεστή σε προτάσεις και επαρκή σε αντιπολιτευτικό λόγο. Αντιπολίτευση που μπορεί να προσφέρει αίσθημα ασφάλειας και να αποτελεί σοβαρή εναλλακτική επιλογή για τους πολίτες, αντί να αρκείται σε άναρθρες κραυγές και στη δημιουργία τοξικού κλίματος.

Η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι αυτό που χρειάζεται δεν πρόκειται να το προσφέρει το κόμμα του Κασσελάκη, μέσα στο οποίο υπήρχαν και υπάρχουν κάθε καρυδιάς καρύδια. Πολύ δε μάλλον όταν καλείται να ηγηθεί σε αυτό ένας άνθρωπος που αλλού πατάει και αλλού βρίσκεται. Ένας άνθρωπος που είναι παντελώς άσχετος με την πολιτική και βρέθηκε από το πουθενά στη θέση που βρίσκεται σήμερα.

Θεωρώ καθήκον αυτών που έκαναν τη συγκεκριμένη επιλογή και, δυστυχώς, δυσκολεύονται να καταλάβουν το μέγεθος της αστοχίας στην οποία οδηγήθηκαν υπό το πρίσμα του πανικού που ακολούθησε την εκλογική τους κατάρρευση, να αναλογιστούν τις ευθύνες τους. Ευθύνες που έχουν απέναντι στην ιστορία της παράταξης στην οποία ανήκουν, απέναντι στη χώρα και απέναντι στην κοινωνία, για τα συμφέροντα της οποίας υποτίθεται ότι νοιάζονται και αγωνίζονται.