Είχα ελεύθερο χρόνο και τον διέθεσα για να παρακολουθήσω το μεγαλύτερο μέρος της τριήμερης συζήτησης για την πρόταση δυσπιστίας που υπέβαλαν τέσσερα κόμματα της αντιπολίτευσης. Άκουσα τις ομιλίες πολλών βουλευτών και υπουργών, των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων και των προέδρων των κοινοβουλευτικών ομάδων σε ζωντανή μετάδοση. Έχασα μόνον τις ομιλίες του Δ.Κουτσούμπα, της Ζ.Κωνσταντοπούλου και του πρωθυπουργού, τις οποίες άκουσα μαγνητοσκοπημένες.
Ναι, είχα την υπομονή να τους ακούσω όλους. Ακόμα και αυτούς που ήξερα τι θα πούνε, αφού λένε πάντα τα ίδια. Ακόμα και τη Ζωίτσα που σταμάτησε τη… θεραπεία από την επομένη των εκλογών. Μπορεί να δοκιμάζω τις αντοχές μου, αλλά θέλω να έχω γνώμη και αυτό προϋποθέτει γνώση. Ποτέ δεν αρκεί η διαίσθηση, ούτε το συναίσθημα.
Έχω ακούσει πολλές φορές να μου λένε ότι “είμαι μαζοχιστής”. Δεν ξέρω, μπορεί και να είμαι. Ξέρω μόνον ότι δεν είμαι ξερόλας, αυτό είναι σίγουρο. Γι’αυτό και δεν διεκδικώ ρόλους που απαιτούν γνώσεις τις οποίες δεν διαθέω. Γι’αυτό και δεν προσπαθώ να γίνω δικαστής, ούτε πολιτικός αναλυτής. Γι’αυτό και δεν προσπαθώ να καθοδηγήσω κανέναν, ούτε θεώρησα ποτέ ότι κατέχω την απόλυτη αλήθεια. Σκέψεις διατυπώνω και ανησυχίες εκφράζω, προσπαθώντας να έχω ήσυχη τη συνείδησή μου.
Στο δυστύχημα των Τεμπών χάθηκαν 57 αθώες ψυχές και φανερώθηκαν με τον πιο τραγικό τρόπο οι χρόνιες παθογένειες που υπάρχουν στη χώρα και στην κοινωνία μας. Φυσικά και υπάρχουν πολιτικές ευθύνες, διαχρονικές και πολύ σημαντικές. Ευθύνες για πράξεις και παραλείψεις αυτών που είχαν τις σχετικές αρμοδιότητες. Ευθύνες για ανεπαρκείς ελέγχους και για τοποθετήσεις ημετέρων σε θέσεις ευθύνης. Ευθύνες για την ανοχή στρεβλών και αρρωστημένων καταστάσεων, όπως και για πολλά άλλα.
Την καμπούρα του άλλου είναι πανεύκολο να τη δούμε. Κάποτε όμως πρέπει να κοιτάξουμε και τη δική μας. Κάποτε πρέπει να αγαπήσουμε την αλήθεια. Να γίνουμε χρήσιμοι και όχι ευχάριστοι. Με σκληρή αλλά αντικειμενική κριτική και με προτάσεις, όχι με κραυγές και με συνθήματα. Με γνώμονα το σωστό και το χρήσιμο, όχι με τη συμπάθεια ή την αντιπάθεια για αυτόν που κάνει ή προτείνει κάτι. Όσο θα λειτουργούμε σαν αντίπαλοι, κοιτώντας να βγάλουμε τα μάτια των άλλων, θα πλησιάζουμε όλο και πιο πολύ σε μία κοινωνία τυφλών, όπως λέγεται ότι είπε κάποτε ο Μαχάτμα Γκάντι.
